Fencing it is ...

Hr. vígalegur

©Halldóra Kristín Bjarnadóttir

 

Hinn  týpíski laugardagur í lífi sveitastúlku frá Íslandi. Ég var umkringd skylmingarköppum. Ef þeir voru ekki að rífa hvor annan í sig þá voru þeir að rífa sig úr bolnum. Six pack allstaðar, þessir drengir voru einungis vöðvar. Ítalskir og dökkir yfirlitum, mér leið bara ágætlega. Hins vegar var ætlunarverk mitt ekki að sitja lömuð í stúkunni heldur að taka myndir af snáðanum sem ég er að passa. Elia stóð sig vel og það var virkilega gaman að fylgjast með honum. Keppnin var haldin í Monza sem ætti að klingja einhverjum bjöllum hjá kappakstursaðdáendum. Góður dagur þó ég hafi á tímabili getað tárast yfir því að hafa ekki betra súmm ;) 

Í dag rigndi svo að sjálfsögðu. Við erum að tala um úrhellis rigningu. Við Uva létum hana þó ekki stoppa okkur og hittumst rennvotar niðrí bæ. Settumst á kósý stað og fengum okkur jógurt með ferskum ávöxtum og möndlum. Mmm elska jógurt barinn hér í Como, bara að ég hefði rekist á hann fyrir nokkrum kílóum ;) Svo röltum við um miðbæjinn og kíktum í búðir. Jejj, Uva er líka shopaholic ;) Áður en við héldum heim sín í  hvora áttina snæddum við saman pitzzu. Vanalega fer ég út úr Funicolare áður en ég næ toppnum. Þannig er ég neydd til þess að labba upp 70° brekku í um það bil 10 mín. Með því held ég í vonina að ég nái að kveðja allavega tvö pasta. Í dag hugsaði ég þó ekki út í það að leiðin mín góða hefði mögulega getað breyst í myndarlegan foss yfir daginn, þar sem það hafði rignt í 10 klukkustundir. Svo áður en ég vissi af var ég stödd í „straumnum“ á uppleið. Fullkomnlega blaut skellti ég lyklinum í skrána. 

Annars var notalegri stund við arininn, uppáhalds, að ljúka núna. Við sátum saman og horfðum á myndir sem ég hafði tekið af krökkunum síðan ég kom af skylmingarkeppninni. Robi tengdi þær við sjónvarpið, skellti dáleiðandi tónlist á og allir skemmtu sér vel. Mikið hlegið.

Farvel :)